Tante Sofie

Zondag 30 maart 2014 is de dag dat ik hoorde dat mijn grote zus Annelon een klein levend wezentje in haar buik had, die elke dag meer zou groeien. De dag dat ik me realiseerde dat het voor mij tijd werd om volwassen te worden, waar ik nog altijd mee bezig ben. Er kwam een gloed nieuwe generatie in onze familie. Al vanaf dag één koesterde ik mijn liefde voor de kleine die veilig in de buik van mijn zus zat.

In de tijd van haar zwangerschap werd niet alleen de band van mij en mijn nichtje gecreëerd, maar de band tussen mij en mijn zus werd als maar sterker. Zo sterk waardoor we nu zoveel mogelijk samen doen en we altijd voor elkaar klaar staan. De zwangerschap en de geboorte zie ik daardoor ook echt als een middel wat bij ons zorgde voor vreugde en rust. De gehele zwangerschap heb ik mee mogen maken en ben door mijn zus en zwager overal bij betrokken. Ik mocht mee naar de echo om haar te zien en naar het kloppende hartje te luisteren, en mocht ik uiteraard mee spulletjes kopen. Ik ben hun erg dankbaar dat ik dit mee mocht maken.

Op 8 december 2014 kreeg ik in de ochtend een berichtje van mijn zus. In dat berichtje stond dat ze in het ziekenhuis lag, dat het pijn deed en vooral dat ik het nog tegen niemand mocht zeggen. Ken je het gevoel dat je ergens zo enthousiast over bent en het wel van de daken kan schreeuwen, dat deed ik maar niet en ging gewoon braaf naar school. Een lange dag zonder enige concentratie volgde waarna ik bij thuiskomst maar een heerlijke warme douche nam, en ja hoor altijd als ik even niet bij mijn telefoon ben gebeurt er iets. Het kleine wondertje was geboren en ze noemde haar Nola Sofie.

Toen de kleine Nola werd geboren kon mijn geluk niet op en wou ik zo snel mogelijk naar haar toe. De dag na de bevalling kon ik eindelijk mijn zus, zwager en hun kleine engel zien. Wat was het mooi om hun samen als gezin te zien. Toen ik haar oppakte en tegen me aan hield was het meteen vertrouwd en wilde ik haar nooit meer los laten, ik heb haar vanaf dag één in mijn hart gesloten. 

Het begrip “roze wolk” kennen we allemaal en er zijn genoeg discussie over het bestaan ervan. Er wordt altijd gezegd dat de moeder op een roze wolk zit na haar bevalling en haar kindje de mooiste van de wereld vind, nou geloof me als tante zit je ook zeker op een roze wolk en is je nichtje de knapste en liefste baby op de wereld. Als tante ben je niet 24/7 met je nichtje, dit zorgt ervoor dat je verslaafd raakt en ieder moment dat je vrij bent een uitweg zoekt om bij dat kleine kindje te zijn. 

Nola haar tweede naam is Sofie. Ik vind het erg bijzonder dat zij mijn naam draagt als haar tweede naam. Dit maakt haar voor mij extra bijzonder. Dit zorgt er voor dat ik en Nola niet alleen door ons bloed verbonden zijn maar ook door onze namen. Ze is een wonder en het idee dat ze voor altijd in mijn leven zal zijn voelt heerlijk.

Kortom een baby geeft je erg veel liefde en warmte vooral als het familie is. 

-x- Sofie