Er bestaat natuurlijk niet een echte maffia groep met moeders. Maar er bestaan wel moeders die heel fanatiek zijn in het afbranden van andere moeders. Vooral op het internet en social media; lekker makkelijk. Ze denken dat ze alles het beste doen en handelen naar hoe het wel moet en hoe het hoort. Zelf ben ik totaal geen doorsnee moeder. En ik heb niet snel wat aan te merken op iemands opvoeding. Het enige moment wanneer ik iets zou zeggen over andermans opvoeding is wanneer een kind er last van heeft of gaat krijgen; dan heb ik het eerder over mentaal/fysieke geweld of het onzeker maken van kinderen. Maar dit zou ik dan ook tegen de persoon zelf kunnen zeggen mocht het zo ver komen.
Hierbij op een rijtje mijn dingetjes waar de moedermaffia vast wat van vindt.
Potjesmoeder
Vooral op het begin dat de kinderen gingen eten kocht ik potjes groente en fruit. heel netjes begon ik met 1 soort groente of fruit voor een paar dagen zodat ik kon zien of er geen allergische reactie zou zijn… na een paar weken ging alles al vrij snel door elkaar heen. Maar elke keer geef ik dus potjes omdat ik voor m’n gevoel anders veel kan gaan weggooien. Ik heb het dus weleens geprobeerd want ergens moet het makkelijk kunnen. Ik krijg er alleen echt geen duidelijk stramien in. Als het voor mij onoverzichtelijk wordt dan ga ik voor het “gemakkelijkere”. Door de potjes is alles af gekaderd en weet ik wat hij/zij binnen krijgt. Zodra de kinderen wat tandjes krijgen en kunnen kauwen geef ik ze potjes met daarnaast groente en fruit van ons bord. Zo stappen ze rustig aan over op de maaltijden die wij allemaal thuis eten.
Voor sommige moeders/vaders zijn dingen heel vanzelfsprekend; maar echt voor sommige is het lastiger dan je denkt.
Oftewel; ik geef potjes omdat ik mij daar zekerder bij voel, we makkelijker en zonder stress met z’n alle aan tafel kunnen zitten en lekker kunnen gaan eten. Een ontspannen moeder; wie wil dat nog meer :-p.
Bedtijd
Ik ben wel van structuur, maar die structuur rolt er langzaam in. Dus het naar bed gaan is altijd op dezelfde manier. Douchen, omkleden, toetje op ons bed (echt waar), een programma kijken die we volgen, tandenpoetsen en naar bed.
Dat laatste… dat weten ze heel goed te rekken. Het wordt soms 20:30 uur. Uiteindelijk kletsen ze heel lang maar heb ik gewoon geen zin om continu te blijven waarschuwen. Het kan zo 21:00 uur worden, maar soms gaat het erg ver en is het zo 21:30 uur. Vooral na een lange vakantie waar ze wat later naar bed toe mochten.
Ah zielig…
Ja ik ben dus een moeder die niet teveel haar kinderen wil betuttelen, maar als het bijvoorbeeld gaat om “door de regen fietsen” dan vind ik dat dus zo erg. Ik weet niet wat dat is, maar het liefst breng ik ze overal naar toe of laat ik ze overal naar toe brengen. Maar ik weet dat het wel goed voor ze is en ik heb het vroeger ook altijd gemoeten…
Doe eens normaal
Ik denk echt dat veel ouders dit hebben. Je wil pedagogisch verantwoord communiceren, maar dat lukt gewoon niet altijd. Ik ga niet boven ze staan en schreeuwen, maar ik kan ook niet continu door mijn knieën gaan en daarbij de *niet-niet-regel uitvoeren. Daar heb ik soms gewoon geen tijd voor en ze hebben ook maar te luisteren. “Doe eens normaal” is een voorbeeld. “Ja maar Annelon wat is normaal?” werd mij een keer gevraagd… Ja ik weet dat dat een vrij groot begrip is en de kinderen hier niet altijd een antwoord op weten… maar dit floept er nog weleens uit. Eerlijk gezegd hoor ik heel veel ouders om mij heen dit zeggen. Het kan voor kinderen ook een teken zijn dat hun vader/moeder even geïrriteerd is. Laten we dat dan zo maar zien…
Ontbijten voor de tv
‘S ochtends ben ik niet de vrolijkste. Dan ben ik gewoon “neutraal”. Ik kaf de kinderen niet af maar ik wil nog wel gewoon even rustig opstarten. Ik houd daarom vaak mijn oordopjes ook nog even in ‘s ochtends. ;-)
Ook heb ik vaak wat haast. Dat gaat wel steeds beter moet ik zeggen. Maar dat komt ook doordat de kinderen nu zelf naar school gaan en Jack niet naar het kinderdagverblijf hoeft.
Vanaf dat de kinderen heel klein zijn eten zij ‘s ochtends op de bank voor de tv. En drie keer raden… ze eten prima en hun hele bordje leeg. Ik kan rustig opstarten en ben meer ontspannen. als ze het broodje of de yoghurt met creusli op hebben dan gaan ze omkleden, tanden poetsen en haren doen. Daarna maken we de tassen klaar en gaan we ieder onze eigen weg naar werk of school.
Eerlijk; het ziet er wel altijd heel gezellig uit zo ‘s ochtends met het gezin aan tafel, maar het lukt me gewoon niet. Wij doen weer andere gezellige dingen. Zoals smiddags koffie, limonade en wat lekkers.
Opruimen
I know; ik heb mezelf er ook mee. Wanneer ik de kinderen op laat ruimen dan kan dat lang duren of wordt er veel niet op de juiste plaats terug gelegd. Dus ik ben wel vaak van het meehelpen of overnemen van het opruimen. Sinds een jaartje is het wel zo dat Nola (9) vaker haar kamer op ruimt en dat ook prima doet.
Beeldschermen
Hier vinden veel mensen zeker wat van. De beeldschermen. Ieder heeft zijn eigen “regels” en weet wat goed is voor haar/zijn kind. In de beeldschermen ben ik vrij laconiek geweest omdat ik merk dat de kinderen uit zichzelf wel stoppen en wat anders gaan doen. Ze spelen nog genoeg buiten, stoppen op beeldschermen wanneer ik dat zeg en zitten er niet overdreven in. Persoonlijk vind ik het soms weleens even makkelijk vermaak voor onderweg en ze zijn naar mijn mening minder geobsedeerd doordat ze er op mogen en wij geen standaard tijden hebben. Ze kijken vanaf baby af aan al tv. Zo heb ik mijn handen even vrij of kunnen we net iets langer in bed liggen.
Douchen of in bad
Voor de een is het heel ontspannen om de baby/dreumes/peuter in bad te doen, maar de ander vindt het minder. Het had mij heel leuk geleken om het ontspannen te vinden, maar helaas is dat niet echt het geval. Pas vanaf een jaar of drie begon ik het leuk en gezellig te vinden.
Ik heb bij alle drie de kinderen niet gemerkt dat ze helemaal ontspannen waren in het badje, de tummytub of onder de douche. 1 keer per week vind ik voldoende. Tenzij ze natuurlijk helemaal onder de poep of plas zitten. Het is zelfs weleens voor gekomen dat ze een paar weken niet in bad gingen, maar dan maakte ik ze gewoon schoon met een washandje. Ze waren altijd schoon. Ik ben namelijk heel gevoelig voor geurtjes; dus daar zal het niet aan liggen.
Jack gaat nu vaker in bad of onder de douche dan voorheen omdat hij nu ook rond kruipt. Maar als ik hem in bad zet dan gaat hij als een gek trappelen met zijn benen en voeten; keihard op de bodem van het bad. Dat doet pijn, hij draait als een gek rondjes en valt continu om. Een badring kan nog weleens helpen hierbij. Het is alleen niet heel ontspannen. Vanaf baby af aan heeft Jack erg last van smetplekken in zijn nekje en lies. Hij heeft veel plooitjes. Super schattig maar niet altijd handig ;-). Als het in die plooitjes nat wordt dan moet je deppen met een hydrofiele luier omdat het anders heel rood wordt. Vervolgens is de kans heel groot dat het alsnog gaat broeien en dan wordt het nog roder (pijnlijk) of kan het zelfs gaan bloeden. Heel sneu is dat. We deden daarom vaak maizena in al die plooitjes. Dat werkte trouwens wel heel goed!
At the end is het dus best wel veel gedoe om Jack in bad te doen en heeft het nare consequenties. Een washandje er overheen of heel even kort onder de douche met ons is voor hem voldoende. En dan ook niet elke keer zeep maar gewoon alles met water.
Dit zijn natuurlijk nog maar een paar dingen waar de moedermaffia wat van kan vinden. Ik geef ze in ieder geval heel veel liefde!
Liefs,
Annelon
*niet-niet-regel: geen “niet zeggen” maar zeggen wat wel mag. Wanneer een kind bijvoorbeeld een trap op gaat wat “niet” mag dan kan je zeggen wat wel mag. Dus “Jack ga maar hier spelen” ipv “jack je mag niet op de trap” omdat een kind dan eerst moet nadenken van “dit mag niet” maar met vraagtekens zit wat dan “wel mag”. Nog een voorbeeld; wanneer een kind op de tafel kleurt zeg je niet “niet op de tafel kleuren” maar zeg je “kleur maar op het papiertje”.
